Jeśli osób, którym szef dał się we znaki, jest więcej, wówczas mogą tworzyć się sojusze przeciw pracodawcy. To, siłą rzeczy, zacieśnia więzy grupowe. Zespół sprawia wrażenie nadzwyczaj zgranego, jednak tym, co go jednoczy, często jest jedynie wspólny, przynajmniej w ich mniemaniu, wróg. W momencie gdy następuje zmiana

Mariola rucha sie z sasiadem kiedy maz jest w pracy zdrada. 487,484 99 %. K kinazina22. Subscribe 193. HD Videos. 60 FPS. Adult. Amatorskie.

Skoro spędzamy w pracy tak wiele godzin, powinniśmy szukać takiego miejsca, w którym będziemy czuli się dobrze. Nawet jeśli zawodowo zajmujesz się czymś, co jest twoją pasją, ale twoim przełożonym jest toksyczny narcyz lub zazdrosna, pełna kompleksów wariatka, bardzo szybko możesz znienawidzić swoją pracę. Nie każdy z nas może być liderem lub założyć własną działalność gospodarczą. Większość musi niestety każdego dnia stawić czoła swoim przełożonym. Oto kilka sygnałów ostrzegawczych. Jeśli widzisz takie zachowania u swojego szefa, masz potężny problem. Ten człowiek jest toksyczny i może doprowadzić cię do załamania psychicznego. „Słucham? Twoja opinia mnie nie interesuje” Że co proszę? Że niby zarządzone przez niego rozwiązania są nieskuteczne lub niemożliwe do wykonania? Nonsens! Szef z piekła rodem ma gdzieś opinie i zdanie swoich podwładnych. Nie interesuje go informacja zwrotna, masz zasuwać tak, jak kazał. Twoje pomysły są nieistotne. No chyba, że cię o nie wyraźnie zapyta. Wtedy masz zabłysnąć. Choć oczywiście marne są szanse, że wymyślisz coś, co zadowoli twojego szefa. Jakiekolwiek uwagi co do jego zleceń może (jeśli już) wygłaszać wyłącznie ktoś, kto jest wyżej. Cóż, dobry szef liczy się ze zdaniem pracowników i ceni sobie ich opinię. W końcu to oni wykonują te wszystkie polecenia, więc mogą mieć dobre pomysły i rozwiązania. „Dziękuję, to moja zasługa” Och, tak! Gdyby on tak dobrze wami nie zarządzał, sukces byłby niemożliwy do osiągnięcia. Powinniście się cieszyć, że macie takiego wspaniałego lidera. Ta firma by upadła, gdyby nie on. Wy jesteście wyłącznie pionkami w jego grze. To on ma błyszczeć, dlatego bez problemu wykorzysta cały zespół do własnej autopromocji. Dobry szef kieruje zespołem, ale potrafi docenić wkład pracy każdej z osób. Wie, że wszyscy są odpowiedzialni za sukces i potrafi powiedzieć to głośno. „Nie, niemożliwe. Nic takiego nie obiecywałem” O tej podwyżce, to musiałaś się przesłyszeć. Przecież na rozmowie o pracę na pewno nie mógł mówić o tym, że podniesie twoją pensję po okresie próbnym o 20 procent. Coś sobie ubzdurałaś. A najprawdopodobniej ktoś ci coś źle powiedział. Słyszałaś, że pani Basia dostała taką podwyżkę? Cóż, pani Basia bardzo się stara, a to jest premia uznaniowa. Jak zasłużysz to dostaniesz. Gdzieś tam jest jakiś regulamin odnośnie premii, ale wiesz – nikt z niego nie korzysta. Poza tym praca pracy nierówna. A ty przestań być taka roszczeniowa. Zły szef lubi mącić. Często posługuje się kłamstwami i niedopowiedzeniami. Jest też niekonsekwentny. Prędzej zrobi z ciebie barana, niż do czegoś się przyzna. Jemu nie zależy na równym traktowaniu i jasnych zasadach. „Nie interesuje mnie twój chory syn” Praca to praca, tu się o prywacie nie mówi. Twój syn trafił do szpitala i czego go poważna operacja? A może zaginął twój mąż, matka zmarła, a u ciebie wykryli raka? Twój szef ma to w dupie i już nie może słuchać, jak kolejny raz błagasz o pół dnia wolnego. Kwestia czasu jak znajdzie na ciebie haka i cię zwolni. Dobry szef musi mieć silny kręgosłup moralny. Powinien wiedzieć, czym jest empatia, humanizm, sprawiedliwość, prostolinijność, szacunek. Wie, kiedy powinien pomóc swojemu pracownikowi, a kiedy nie może nic zrobić, ponieważ byłoby to niesprawiedliwe wobec pozostałych. Powinien być przede wszystkim dobrym, rozsądnym człowiekiem, a dopiero potem dobrym szefem. „Moim zdaniem zasłużył” To jest po prostu niewiarygodne, że premię za ten projekt dostał tylko ten kretyn, Tomek. Przecież pracowaliście przy nim razem, przy czym ty dawałaś z siebie zdecydowanie więcej, bo albo był na kacu, albo się spóźnił, albo zapomniał, albo babka mu się pochorowała i musiał jechać do niej 300 km. A teraz tylko jemu szef dał dodatkową kasę. Niby cichaczem, niby miało się nie wydać, ale ten kretyn się pochwalił. Nic dziwnego, chodzą razem na obiadki, znają się od lat. Czego ty się spodziewałaś? Oj tak, nic tak nie wkurza w robocie jak nierówne traktowanie. I to jeszcze tak widoczne! Szef, który dopuszcza się takich rzeczy, bardzo szybko tworzy w miejscu pracy wrogą atmosferę. Jeden drugiemu jest wilkiem. Ci pracowici i ambitni są przepełnieni frustracją. „Nie ma takiej potrzeby, ani możliwości” Awans? Dodatkowe szkolenie? Po co ci to? Dobrze jest jak jest. Firma nie ma pieniędzy na takie rzeczy. Poza tym dobrze znasz się na tym, co teraz robisz. Nie ma sensu niczego zmieniać. Dobry szef będzie chciał, żeby jego podwładni się rozwijali. Będzie przydzielał dodatkowe obowiązki, poszerzał kompetencje i odpowiednio wynagradzał ciężką pracę. Wie, że poczucie stagnacji zabija kreatywność i zapał do pracy. „Dobrze, że się ze mną zgadzacie” Ma wokół siebie wianuszek lizusów, którzy zachwycają się każdym jego pomysłem, chwalą i wpatrują się jak w obrazem. Dzięki takim osobom on czuje się bardziej pewny siebie. Będzie więc szczególną atencją darzył takich podwładnych, choć w rzeczywistości wcale ich nie szanuje. Nie chcesz być jedną z takich osób? Na pewno odczujesz na swojej skórze niechęć szefa. Niestety, jeśli szefowi brakuje pewności siebie, będzie chciał się przeglądać w oczach osób, które łechtają jego ego. Jeśli chcesz mieć święty spokój, rób to co inni. Miej jednak świadomość, że szybko stracisz szacunek do samej siebie i wiarę w swoje kompetencje. „Jak można być taką idiotką?” Czy ty kompletnie nie rozumiesz, co się do ciebie mówi? Tylko debilka wysłałaby projekt bez wcześniejszego sprawdzenia, czy wszyscy podpisali się na dokumencie. To już z resztą kolejny raz, gdy udowadniasz, że nie zasługujesz na tę pracę. Trudno, teraz będziesz tu siedzieć, aż skończysz. On chce to mieć dziś do północy! Nękanie, groźby, mobbing, przemoc psychiczna i fizyczna to zdecydowanie najgorsze, co może cię spotkać w miejscu pracy. Jeśli doświadczyłaś którejś z tych rzeczy, powinnaś zgłosić sprawę komuś wyżej. Możesz też złożyć pozew w sądzie lub… pro prostu zwolnić się z pracy. Większość z nas wybiera tę trzecią opcję, co tylko utwierdza oprawców w przekonaniu, że mogą pomiatać ludźmi jak chcą. Miej odwagę, by walczyć o swoje prawa! Pamiętaj, to tylko praca. Możesz ją zmienić. Zdrowie masz tylko jedno. Gdy posypie się twoja psychika, ucierpi na tym również twoje ciało, relacje rodzinne, związek. Nie pozwól na to!

„Po trupach do celu” albo „Kariera przez łóżko” to określenia sytuacji, które zdarzają się bardzo często, chociaż mało kto przyznaje się, że dotyczą jego osoby. Bez wątpienia wiążą się z negatywnymi zachowaniami. Wiemy, ile wynoszą zarobki w polskich miastach. Gdzie trzeba mieszkać, by zarabiać 7 tysięcy miesięcznie? Wyjątek postanowiła uczynić pod tym względem Emilia (imię zmienione). Napisała do naszej redakcji wiadomość, w której przyznała się do przespania z szefem w zamian za podwyżkę. Młoda kobieta miała dość tego, że zarabia grosze i postanowiła zadziałać. W jej przypadku oznaczało to seks z przełożonym. W mailu do naszej redakcji Emila wyznaje, dlaczego nie żałuje tego, co zrobiła. - Godność trzeba schować do kieszeni, kiedy ledwie wiąże się koniec z końcem. Żyć od miesiąca do miesiąca można co najwyżej kilka lat, bo potem człowiek ma dosyć egzystowania w beznadziei. Ogarnia go frustracja i próbuje wygrzebać się z dołka. Jeżeli nie da się normalnymi sposobami, lepiej uciec się do tych mniej godnych. Ja się zdecydowałam przespać z szefem i teraz zbieram profity. Z pensji 1,8 tys. zł netto przeskoczyłam do 5,8 tys. zł netto. Wreszcie żyję godnie i zrobiłabym to samo jeszcze raz. Emilia opowiada, jak doprowadziła do powiększenia swojej pensji o kilka tysięcy zł. - To ja sama zainicjowałam tę sytuację. Słyszałam, że często faceci proponują awans czy podwyżkę w zamian za seks, ale w moim przypadku było inaczej. Trochę się namęczyłam, aby zainteresować sobą szefa. Ostatecznie udało się. Natura nie poskąpiła mi urody. Mam prawie 180 cm wzrostu, naturalne blond włosy i piwne oczy. Jestem szczupła i zgrabna. Gdyby nie wiek, na pewno zdecydowałabym się na karierę w modelingu, ale obudziłam się za późno. Muszę się zatem zadowolić dostępnymi warunkami. Skończyłam technikum gastronomiczne, a potem wyjechałam do większego miasta i zatrudniłam się jako recepcjonistka w szkole językowej. Potem przeniosłam się do małej firmy, gdzie byłam sekretarką. Od roku pracuję w dużej korporacji. Na początku byłam sekretarką, ale mój szef zrobił ze mnie osobistą asystentkę. Warunkiem był nie tylko seks, ale także ukończenie studiów. Jeden już zrealizowałam, a w październiku zaczynam studia zaoczne. Zarządzanie. Szef musiał w jakiś sposób umotywować mój awans, żeby nikt się nie zorientował, o co chodzi. Poprosiła ojca, żeby napisał jej CV. Szybko tego pożałowała Kobieta ubierała się seksownie do pracy, flirtowała z szefem i w ten sposób zwróciła na siebie jego uwagę. - Chodziłam dookoła niego chyba przez kilka tygodni. Robiłam aluzje słowne, opierałam się o biurko, nachylałam tak głęboko, aby mógł zajrzeć w mój dekolt i wreszcie załapał. Zmienił w stosunku do mnie narrację. Nabrałam odwagi i po jakimś czasie niby dla żartów powiedziałam, że nasza relacja mogłaby przybrać bardziej intymny charakter, gdybym zarabiała więcej. Na początku P. wydawał się zmieszany, więc tym bardziej obróciłam wszystko w żart. Byłam na siebie wściekła. Myślałam, że się ośmieszyłam. Na szczęście to było mylne wrażenie. Kilka dni później P. sam zaczął rozmowę na ten temat. Ustaliliśmy wszystkie warunki. Niestety powiedział mi, że sam seks nie wystarczy. Muszę jeszcze zacząć studia. Rzecz jasna firma pokryje częściowo koszty. P. dotrzymał obietnicy. Zrobił ze mnie osobistą asystentkę i podwyższył znacznie pensję. Jestem w siódmym niebie. Seks z nim nie był dla mnie zbyt wielkim poświęceniem, gdyż P. jest pociągający. Na szczęście nie ma żony ani żadnej dziewczyny. Także można powiedzieć, że mam czyste konto. Nasza relacja nie stała się przez to bardziej napięta, a P. nie nalega na rozwijanie naszej znajomości w tym charakterze. Jestem więcej niż szczęśliwa. Emilia zdradza, jak ogromna różnica zaszła w jej życiu. - Wyprowadziłam się z ciasnego pokoju urządzonego w PRL-owskim stylu i wynajęłam nowoczesną kawalerkę. Wzięłam też kredyt na nowy samochód. Zaczęłam się lepiej ubierać. Już nie muszę się ograniczać do zakupów w second handzie. Teraz stać mnie na rzeczy z sieciówek, skórzane buty i dodatki. Za rok po raz pierwszy wyjadę na zagraniczne wakacje. Różnica jest bardzo duża. Już nie mówiąc o tym, że zacznę studia, za które w połowie zapłaci moja firma. W CV mogę wpisać, że jestem osobistą asystentką. Ja widzę same profity z tego układu. Kobieta nie boi się, że w firmie wyda się, w jaki sposób awansowała. - Pracuję w dużej korporacji. Tylko z niektórymi ludźmi znam się lepiej, a oni niczego nie podejrzewają. Reszta to tylko twarze, które widuję codziennie, ale z którymi nie mam wiele wspólnego. Poza tym byłam dyskretna. Jestem też pewna P. To facet, który jest w porządku. Muchy by nie skrzywdził. Oczywiście muszę dbać o poprawność naszych relacji, o przyjacielski stosunek i tak dalej, ale z tym nie będzie problemu. Od początku dobrze się dogadywaliśmy. EXCLUSIVE: Jestem modelką z Dubaju W tej całej przygodzie miałam sporo szczęścia, ale niczego nie żałuję. Tego, że schowałam godność do kieszeni też nie. Bardziej pozbawiało mnie jej marnej jakości jedzenie z dyskontu, używane ubrania, brzydki pokój i brak perspektyw.

Lubi się orientować, co myślą o nim podwładni i ma wśród nich szpiegów. Uważaj na plotkowanie na jego temat! I jeszcze jedno! Przełożony z wielkim ego czuje się dobrze, gdy mówisz do niego z uśmiechem. Natomiast wyraz złości czy frustracji na twojej twarzy nastroją go negatywnie do ciebie i wszystkiego, co powiesz.

Zasady efektywnej współpracy między asystentką a szefem podlegają ogólnym zasadom komunikacji, porozumiewania się i pracy w zespole - bo przecież asystentka i szef to zespół – tandem. Jeżeli współpraca w zespole szwankuje to zazwyczaj wynika to właśnie z nieumiejętnego komunikowania ludzie mają skłonność do postrzegania innych przede wszystkim przez swój pryzmat, np.: „ja to wiem, ja to umiem, to inna osoba też to wie, umie”. Dlatego tak trudno czasami jest nam się porozumiewać z innymi, spojrzeć na sprawę nie tylko ze swojego punktu widzenia, ale również z punktu widzenia współrozmówcy. Każdy człowiek ma swój własny niepowtarzalny sposób postrzegania świata i komunikowania się z nim. Wynika to z uwarunkowań biologicznych, wychowania i wykształcenia jakie otrzymał, doświadczeń życiowych itp. Zanim więc ludzie zaczną ze sobą efektywnie pracować muszą się „dotrzeć”, ale czasami różnice między nimi są tak duże, że nie da się ich pogodzić. I nie ma tutaj złej woli żadnej ze stron. Osobowość szefa Praca asystentki polega, ogólnie rzecz ujmując, na wspieraniu szefa w pełnieniu funkcji zarządczej. Praca z osobą zarządzająca, ze względu na jego zadania i odpowiedzialność, to najczęściej praca w stresie i pod presją czasu. Każda asystentka musi sobie zdawać sprawę z tego, że szef to osoba, którą cechuje zazwyczaj silna potrzeba osiągnięć, władzy i niska potrzeba bycia lubianym przez innych. Trudno jest więc osobie o wysokiej potrzebie bycia lubianym zrozumieć postępowanie osoby, która taką potrzebę ma bardzo niską. Osobie z dużą potrzebą posiadania władzy trudno zrozumieć osobę, która takowej potrzeby nie ma, lub ma w ograniczonym to zazwyczaj osoba, która: działa szybko podejmuje odważne decyzje i nie ma dla niego rzeczy niemożliwych oczekuje natychmiastowej realizacji jego poleceń oczekuje „czytania w myślach” nie lubi bierności u swoich pracowników i określeń typu „nie wiem”, „nigdy tego nie robiłem”, „ nie wiem czy sobie poradzę”, „może zrobi to ktoś inny” itp lubi, kiedy jego pracownicy „w lot” rozumieją o co mu chodzi, nie zadają zbędnych jego zdaniem pytań oraz wykazują się aktywnością, inicjatywą i odpowiedzialnością. Dla przykładu: asystentka drobiazgowa, działająca powoli nie będzie odpowiednia dla szefa, który myśli i działa szybko. Ciągle będzie dochodziło do sytuacji konfliktowych między nimi, jeżeli te „szybkości” nie zostaną do siebie dopasowane – a czasami, chociażby ze względu na różnice w temperamencie, nie będzie to możliwe. W tandemie Szef - Asystentka jest miejsce tylko dla jednego szefa. Dlatego asystentka nie moze mieć dużej potrzeby władzy. Co zrobić, aby efektywnie porozumiewać się ze swoim szefem? Przede wszystkim należy sobie uświadomić: kim jest mój szef i jaki jest jaka jest moja rola jako jego asystentki, czego on ode mnie oczekuje Pierwszy punkt możemy zrealizować poprzez obserwację naszego szefa: jak się zachowuje, jak się komunikuje z nami i innymi pracownikami, jakie ma zwyczaje w pracy itp., np. niektóre asystentki, po pewnym czasie współpracy, już po samych krokach szefa wiedzą, w jakim jest dzisiaj humorze i czego za chwilę mogą się spodziewać. Żeby zrealizować drugi punkt należy po prostu z szefem porozmawiać, najlepiej na początku wspólnej pracy. Łatwiej wówczas określić co możemy robić, czego nie, czy możemy zostawać po godzinach czy nie itp. Czasami oczekiwania szefa będą zwyczajne, związane z pracą w firmie, a czasami będą bardzo zaskakujące, np. związane z załatwianiem spraw prywatnych. Asystentka może też często mieć wrażenie, że szef prosi o takie rzeczy, które mógłby szybciej zrobić sam. Takie zachowanie dużo nam mówi o naszym szefie - może świadczyć np. o dużej potrzebie władzy, czyli zlecania, delegowania, zarządzania itp. Jeżeli asystentka zrozumie z czego takie zachowania wynikają, łatwiej jej będzie realizować polecenia szefa. Oczywiście to czy nam się to podoba czy nie to już inna kwestia. Nie oczekujmy jednak, że szef zawsze będzie się zachowywał racjonalnie, produktywnie i oszczędnie – szef to też człowiek, ma swoje słabości. Jeżeli już ustalimy wzajemne zasady współpracy warto potem na bieżąco wyjaśniać wszelkie nieścisłości, zasady postępowania w nowych sytuacjach. Jeżeli tak będziemy robić unikniemy wielu konfliktów i trudnych sytuacji. Co warto i czego nie warto robić podczas rozmowy z szefem: Pomyśl co i jak chcesz powiedzieć, dopiero potem powiedz Spójrz na sprawę z punktu widzenia szefa Jeżeli czegoś nie zrozumiałaś, coś jest dla Ciebie niejasne lub zbyt ogólne – pytaj. Jeżeli nie jesteś wróżką - nie udawaj przed szefem i sama przed sobą, że czytasz w myślach. Pytając, prosząc o uszczegółowienie - działasz w interesie firmy i szefa. Ale pamiętaj, szef nie lubi, gdy się go zasypuje pytaniami, bo to dla niego oznaka niesamodzielności pracownika. Zalecamy więc umiar. Rób notatki z wzajemnych ustaleń z szefem, notuj na bieżąco jego polecenia i prośby. Nie mów do szefa: „nie wiem”, „nie potrafię” – to działa na niego jak „czerwony kolor na byka” OrLu. 90 203 51 32 319 51 197 278 120

pieprze sie z szefem