Tomasz Beksiński (ur. 26 listopada 1958 w Sanoku, zm. 24 grudnia 1999), syn Zofii i Zdzisława Beksińskiego, słynnego polskiego malarza. Tomasz odkąd był mały, wiedział już dwie rzeczy: -planeta Ziemia jest obecnie owładnięta bardzo negatywnymi siłami -społeczeństwo jest udupione Nie bawił się z innymi dziećmi, spędzał czas sam ze sobą. Miał najbliższy kontakt z mamą i babcią, która zabierała go do kina na filmy, które chciał obejrzeć. W liceum był alternatywką, robił z siebie ekscentryka, ale przyznał, że był to parawan pod którym skrywał swoją nieśmiałość. Dostał od ojca magnetofon i zainteresował się muzyką. Zdzisław część wynagrodzenia za swoje obrazy dostawał w postaci płyt winylowych sprowadzanych z zachodu, więc Tomek miał czym się w młodości zasłuchać. 2 października 1982r. zadebiutował u Marka Niedźwiedzkiego w "Zapraszamy do Trójki". Trzy lata później wystartował już ze swoją audycją "Romantycy muzyki rockowej". 25 maja 1991r. po raz pierwszy poprowadził nocną audycję "Trójka pod księżycem", co zapoczątkowało prawdziwy prime time Tomasza, ze względu na to jak ubarwiał muzykę swoimi słowami. W latach 90tych pisał felietony pod tytułem "Opowieści z krypty" dla czasopisma "Tylko Rock". Pisał w nich nie tylko o muzyce i filmach, ale też wyrażał swoje poglądy na temat szybko postępującej komputeryzacji, kobiet i śmierci. życie w bloku ma swoje dobre strony. Najlepszą jest to, że gdy zajmuje się lokal na X piętrze (lub na wszelkiej najwyższej kondygnacji), siadając na toalecie zawsze wali się na wszystkich pod spodem. To działa naprawdę felieton Młotek człowiekowi sąsiadem, „Tylko Rock” nr 7 (95), lipiec czytelniczka zarzuciła mi niedawno, że widzę w kobiecie tylko tyłek i cycki. To nie jest prawda. Przede wszystkim widzę naczynie interesownej podłości. Zawsze starałem się szukać czegoś poza wymienionymi wyżej atrybutami i nigdy nie udało mi się trafić na nic wartościowego. Prawie zawsze kończyło się to bólem serca i wieloletnią rekonwalescencją pod opieką Kruka z poematu Edgara Allana Poe, a także bólem głowy od papierosowego smrodu – dama bowiem nie wie, że z papierosem jest równie atrakcyjna jak z kapką wiszącą z felieton Kobieta wąż, „Tylko Rock” nr 3 (91), marzec blackpillowe gówno, nie ma co Tomasz od dziecka uwielbiał kino, szczególnie Bonda i horrory, przetłumaczył szereg filmów. Kiedy przetłumaczył "Wywiad z Wampirem", powiedział, że czuje więź z głównym bohaterem i jego problemami egzystencjalnymi. "To, że on czuł się taki oderwany od rzeczywistości, taki pusty w środku, pozbawiony kogoś bliskiego. Nie czuł się nigdzie spełniony do końca. Tragizm wampira jest mi bardzo bliski"- mówił. Miał nawet kartę członkowską stowarzyszenia wampirów w Anglii, i często nosił wampirzą pelerynę którą przed samobójstwem przepisał Anji Orthodox, wokalistce zespołu Closterkeller, która była jego przyjaciółką. “Wiem, że to świat fikcji, ale może i ja przez te 40 lat byłem fikcją. Odchodzę do świata fikcji, bo tylko tam było mi dobrze. Błagam, nie budź mnie". Nie potrafił ułożyć sobie życia z kobietami. "Najszczęśliwszym człowiekiem na świecie jest ten, który znajduje prawdziwą miłość" - mówi w "Dzienniku zapowiedzianej śmierci". Jego ideałem była wysoka, szczupła, blada brunetka. Kiedy w końcu na nią trafił na studiach, nazwał ją Nadkobietą. Jestem zazdrosna teraz jak chuj, bo ja też bym chciała żeby kiedyś ktoś na mnie spojrzał jak na Nadkobietę. Nadkobieta potem go zostawiła i wzięła ślub z jego kolegą. Tomek napisał po tym do szuflady scenariusz filmu, w którym jej mąż ginie w zamachu bombowym. Wspomniał też o tym w liście samobójczym: "Ze zgrozą pojmujesz z kim żyłeś ponad rok. Twój zamek marzeń staje w ogniu, a potem tonie w bagnie."Fascynacja śmiercią i historia prób samobójczych Tomkowi od dziecka śmierć towarzyszyła w jego ulubionych horrorach, powieści i muzyce gotyckiej. W wieku 18 lat kiedy wyprowadzał się z rodzicami z Sanoka, postanowił odjebać numer z rozwieszaniem swoich klepsydr po całej wiosce, że niby umarł. W wieku 20 lat pierwszy raz próbował popełnić samobójstwo. Odkręcił gaz, ten uległ samozapłonowi, a w wyniku ekzplozji poraniony przez szyby Tomasz trafił do szpitala. Podczas kolejnej próby zażył środki nasenne, uratował go ojciec, bo ten nie odbierał telefonów. W programie "Wieczór z Wampirem", wspominając swoje próby samobójcze, powiedział Jagielskiemu, że "już z tego wyrósł" (Ta, jasne 😆)"To, że ktoś kocha życie, nie znaczy, że każdy je kocha. On na pewno nie kochał. On z dużym wysiłkiem je kontynuował" - mówił Zdzisław żegnał się ze światem wielokrotnie. Każdemu, kto chciał słuchać, opowiadał, że się zabije. Nie przejmowali się tym, wyglądało to naturalnie, rzucone mimochodem. Podobno obiecał matce, że dopóki ona żyje, on nie skończy ze sobą. Podobno, kiedy umarła, napisał ojcu, że teraz nie będzie miał mu za złe. Ojciec pisał w dzienniku, że "czerwony alert" trwa co najmniej od połowy 1998 r. Syn nagrywał na taśmy słowa o tym, jak bardzo świat go rozczarował. Jak bardzo pragnął żyć w innym świecie, "gdzie reguły są proste, przyjaźń jest przyjaźnią itd"."Może ja mam inną duszę, może powinienem żyć w innej epoce, może ja nie pasuję do tej epoki, może ja nie pasuję do tych ludzi. Jeżeli ja mam znowu wyjść z tej swojej skorupy, to mnie się nie chce. Ja się boję".Z fanami pożegnał się w swojej ostatniej audycji "Trójka pod księżycem" w nocy z 11 na 12 grudnia 1999 r. Puścił najważniejsze dla niego utwory The Doors, Bryan Ferry i grudnia 1999 r. Tomasz Beksiński wykonał jeszcze kilka telefonów, napisał pożegnalne listy, rozdysponował swoje rzeczy. Ukochane płyty i filmy, mieszkanie, które kupił dla Nadkobiety. Był przygotowany. Silny lek antydepresyjny wziął od znajomej, miał go dla niej wyrzucić. Opakowanie po lekach wyrzucił do zsypu, by pogotowie nie wiedziało, czym się zatruł. Pożegnalny list do Nadkobiety napisał na początku listopada. Miała go dostać po śmierci Tomka, ale przyjaciel nie wytrzymał i przekazał go od razu. 24 grudnia 1999 r. Tomasz napisał list do przyjaciela, George’a. "Zrób dla mnie jedną rzecz. Powiedz wszystkim, że po prostu nie widziałem siebie w XXI wieku i czułem, że urodziłem się 100 lat za późno. Więc po prostu postanowiłem wyrównać rachunki. To dziwne, ale naprawdę czuję, jakby nie było jutra. Tak jakby droga tutaj się kończyła. Boję się. Bardzo się boję".based on/copied&pasted from: Tomasz Beksiński przesunął datę swojej śmierci. Nikt z przyjaciół nie mógł go powstrzymać ( zdziwieni? Oczywiście, że nie 😆 I mean, ja urodziłam się w XXI wieku, kiedy byłam edgy 12-latką to w internecie obracałam się w środowiskach boomerów słuchających polskiego rocka mówiących jak to kiedyś było lepiej, a teraz panuje istne skurwienie i brak kręgosłupa moralnego. XX wiek też nie był jakiś zajebisty, a illuminaci pchali swoje agendy na społeczeństwo poprzez media, popkulturę i zmuszanie nas do pogoni za chwiejną wartością pieniądza od niepamiętnych czasów, a nasiliło się to najbardziej wraz z postępem mediów i komputeryzacji, która ma swoje dobre i złe strony. Ja też od dziecka miałam wrażenie że świat w którym żyję jest sad&pathetic. Że wszyscy ludzie których spotkałam, dzieci w moim wieku jak łaziłam do podstawówki, już od małego były nastawione żeby komuś coś z łap wyrwać, żeby komuś zrobić krzywdę, żeby dbać tylko o swoją wygodę. To jest świat grzechu, świat "róbta co chceta". Nie jestem religijna i nie wierzę w żadną książkę którą człowiek napisał, ale odkąd pamiętam miałam wrażenie że żyjemy w czasach coś w stylu sądu ostatecznego, że to za chwile się wszystko skończy i każdy zostanie zweryfikowany (no i zajebiście). Posłuchaj swoich ulubionych piosenek których słuchałeś w podstawówce, prawie wszystkie mówią o tym żebyś zapijał i zaćpywał uczucia, wymieniał się energią seksualną z losowymi ludźmi, był materialistą. Wszystko tylko po to żeby zrobić z nas najgorsze możliwe wersje siebie. Wyjebane że te piosenki są pewnie po angielsku, słowa to są zaklęcia. Oni dokładnie wiedzą co nadają żeby cały świat słuchał i oglądał w swoich ulubionych serialach na dzieciństwa też miałam wrażenie że tu nie pasuję, że jestem jakaś inna, słyszałam że jestem zbyt wrażliwa, że nie potrafię się wyluzować, że jestem nudna, że może mam zbyt wysokie oczekiwania i muszę dostać reality check. No i dostałam dużo reality checków i nic mi to w sumie nie dało oprócz depresji i bycia zmuszoną do izolacji społecznej i zajrzenia w głąb siebie. Niektórzy mają teorię że ostateczny krach nastąpił po WTC.

tomasz beksiński opowieści z krypty